محدودیت بیش از حد خانواده و در فشار قرار دادن برای درس خواندن

[aydaw]

سلام من آیدا هستم ۱۸ ساله من توی تیزهوشان در میخونم ولی هیچ علاقه ای از اول به رشته تحصیلیم نداشتم من عاشق تربیت بدنی بودم ولی به دلیل مخالفت خانواده ام نتوانستم ادامه دهم و این روز های اخیر هم که به کنکور نزدیک میشویم من شدیدا تحت فشار هستم و بسیار نگران از اینکه نتوانم نتیجه بگیرم و از طرفی من توسط خانواده ام بسیار محدود شده ام من حتی نمیتوانم نیم ساعت برای خودم در کوچه بچرخم پدرم همیشه مرا تعقیب میکند گوشی ام را هی ازم میگیرند به خانه ی دوستانم نمیتوانم بروم خیلیییی شرایط بدی است احساس میکنم دارم افسرده میشم کم کم گاهی هم له سرم میزند حتی برای یک ساعت هم شده از خانه فرار کنم و برای خودم زندگی کنم لطفا راه حل مناسبی بگین😢

[moshaver-editor]

با سلام خدمت شما
دوست عزیز احساس غم، ناراحتی و ناکامی شما کاملا قابل درک است.
نیاز به آزادی و انتخاب مستقل یکی از نیازهای اساسی هر انسانی محسوب می شود.
که اتفاقا در سنین نوجوانی بیشتر از قبل سربرآورده و خودش را نشان می دهد.
با این وجود ممکن است تا والدین به خودشان بیایند و با تصویر متفاوتی از فرزندشان روبرو شوند و چهره جدید او را بپذیرند که دیگر مانند گذشته نمی وانند درباره او تصمیم بگیرند و برایش انتخاب کنند، ممکن است زمان ببرد.
خیلی ناراحت کننده است که نتوانستید در رشته مورد علاقه تان تحصیل کنید اما جای نگرانی نیست چون هنوز فرصت دارید.
متاسفانه گاهی پدر و مادرها از سر دلسوزی دست به رفتارهایی می زنند که برخلاف تصورشان نه تنها ممکن است کمک کننده نباشد بلکه آزاردهنده و آسیب زا هم باشد.
فعلا بهتر است بر کنکورتان متمرکز باشید و این را هم در نظر بگیرید که مهم این است که شما تلاش خودتان را بکنید و اینکه نتیجه چه می شود را رها کنید چرا که شما در حال حاضر تنها کاری که از دستتان ساخته است همین درس خواند است که دارید انجام می دهید.
معمولا وقتی یک مدت زمانی برای رسیدن به هدفی برنامه ریزی می کنیم و بیشتر زمانمان را به آن اختصاص می دهیم طبیعی است که دچار احساس ناکامی در مورد بخش دیگری نیازها و خواسته هایمان شویم.
مانند نیاز به تفریح و یا روابط خوب با دوستان صمیمی و آشنایان.
با توجه به شرایط ویروس جدید که اوضاع پیچیده تر هم شده و دوستانی که مانند شما برای کنکور درس می خوانند این روزها واقعا آشفته و خسته هستند و کاملا هم حق دارند چرا که این قشر از قبل هم تحت فشار و استرس بوده اند و این ماجرا هم بر آن اضافه شده است.
از آنجا که ما پدر و مادرمان را انتخاب نکرده ایم و رفتار آنها هم تحت کنترل ما نیست، باید دید با توجه به این واقعیت و شرایط و امکانات موجود، چگونه می توانیم حال بهتری را تجربه کنیم.
البته که فرار هم یک گزینه است که ذهن ما ممکن است پیشنهاد دهد اما از آنجا که مشکلاتش چندین برابر است و بر مشکلات ما می افزاید، گزینه عاقلانه ای به نظر نمی رسد.
اما از آنجا که شما باهوش و عاقل هستید حتما گزینه های بهتری هم به ذهنتان خواهد رسید.
مثلا اینکه از والدینتان بخواهید تایم هایی را برای خودتان باشید و یا یک فعالیتی که از آن لذت می برده اید و اکنون هم مجاز به انجام آن هستید را انجام دهید.
یا تایم هایی را به ارتباط مجازی یا تلفنی با دوستانتان اختصاص دهید.
برای اینکه درخواست شما با احتمال بیشتری مورد توجه قرار گیرد باید گفتگو کنید.
سعی کنید به دور از پرخاشگرب درباره احساسات و خواسته های خودتان با والدینتان صحبت کنید تا راهی برای بهتر شدن و کسب انرژی بیابید.
در این زمینه می توانید از مشاوره تلفنی هم استفاده کنید تا راهنمایی های دقیقتری دریافت کنید.